سایر جانداران - 2
مار قسمت دوم
مارگیر هندی
سُلّه را پیش می گذارد و می نوازد
کبرای ترسناک ، نخست
سرِ باد کرده اش را
بر می آورد
بالاتر می کشد آنگاه قد رعنایش را
و قِری به کمر می دهد ...
منوچهر آتشی – غزل غزل های سورنا . صفحه ی 209
خطرناک ترین مار سمی در دشت های بنار ، « مارِ کُلِ جعفری » است . طول این مار کوتاه است و معمولا از 25 سانتیمتر تجاوز نمی کند . رنگ خاکی دارد و به آسانی قابل تشخیص نیست . این نوع مار معمولا در اوایل پاییز که هوا رو به سردی می گذارد ، در سینه کش تپه های باغ ، در گرمای آفتاب چنبر می زند ولی بیشتر اوقات در پاییز تا زمستان ، زیر بوته های خار یافت می شود تا جایی که می توان گفت ، در آن برهه از زمان ، کمتر انبوه خار یا برگ های نخل ریخت بر زمین را می توانید پیدا کنید که ماری از این نوع ، زیرش چنبر نزده باشد . این مار نسبت به مارهای دیگر از حساسیت کمتری برخوردار است و تنبل تر به نظر می آید به گونه ای که پس از برداشتن خار ها و برگ های نخل از روی آن ، باز هم بی حرکت می ماند و همین امر نیز باعث می شود تا در نگاه اول ، به چشم نیاید .
مار بجکو نیز از انواعی است که گاهی دیده می شود . این مار بارید و حساس و زرنگ ، قادر است از درختی به درختی دیگر پرش کند و از دست مهاجمان ، جان به در ببرد .
شاید بتوان گفت در فرهنگ شفاهی روستای بنار آب شیرین ، هیچ جانداری به اندازه ی مار نقش ندارد . در باره ی مار ، افسانه ها ، باورها ، داستان ها ، کنایات و ضرب المثل های زیادی رایج است که در شماره ی آینده ، به بخشی از آنان اشاره می کنیم .